Kiryskowate

Wyświetlanie wszystkich wyników: 2

Kiryskowate Corydoradinae

Corydoradinae to podrodzina rodziny Callichthyidae. Składa się ona z ponad 170 oznaczonych gatunków co stanowi 90% rodziny Callichthyidae. Zawiera też wiele jeszcze nie opisanych ryb. Żeby nie powstało zamieszanie wokół nazewnictwa, oznacza się je literą C i liczbą lub CW i liczbą.

To bardzo ciekawe ryby, które czasami nie są łatwe do sklasyfikowania. Jeżeli chcesz się dowiedzieć naukowych szczegółów na ten i inne tematy polecam wspaniałe opracowanie Pana dr Piotra Robakowskiego pt. „Nowe spojrzenie na systematykę ryb z rodziny Callichthyidae” część 1 i 2

https://zbrojnikowate.pl/baza/kiryskowate/artyku%C5%82y-o-kiryskowatych/nowe-spojrzenie-na-systematyk%C4%99-ryb-z-rodziny-callichthyidae-cz1-r1120/

https://zbrojnikowate.pl/baza/kiryskowate/artyku%C5%82y-o-kiryskowatych/nowe-spojrzenie-na-systematyk%C4%99-ryb-z-rodziny-callichthyidae-cz2-r1121/

Rozpoznanie ryb należących do tej rodziny jest dość łatwe, za sprawą tego, że zamiast łusek mają dwa biegnące wzdłuż ciała i stykające się wzdłuż linii bocznej, serie płytek kostnych. Są to niewielkie rybki. Największa ma bodajże ok 20cm, ale większość nie przekracza 12cm. Otwór gębowy znajduje się po stronie brzusznej i towarzyszy mu jedna lub dwie pary wąsików.

Kiryskowate są przystosowane do życia w wodach słabo natlenionych. Powietrze dosłownie połykają z powierzchni wody i wchłaniają je przez jelito. Aż 50% przewodu pokarmowego jest przeznaczone do oddychania. Połknięte powietrze umożliwia niektórym gatunkom krótkie podróże lądem. Nadmiar wydalają otworem odbytowym. W ten sposób radzą sobie również z utrzymaniem równowagi hydrostatycznej – kiedy mają więcej powietrza, to łatwiej im pływać w toni.

W warunkach naturalnych rodzina występuje na terenie Ameryki Południowej i Panamy. Przebywają tam w bardzo różnych siedliskach, od małych, rwących potoków, bogatych w tlen, aż po duże rzeki i obszary bagniste, gdzie tlen może być praktycznie nieobecny.

Kiryskowate w akwarium

Rybki z tej rodziny idealnie nadają się do akwariów towarzyskich. Nie są zbyt wymagające. Na dno najlepiej zastosować piasek lub ewentualnie drobny żwirek. Nie wolno stosować podłoża o ostrych krawędziach. Ważne jest utrzymanie podłoża w czystości. Pozostałe dekoracje są dowolne. Woda powinna być dobrze filtrowana i częściowo podmieniana.

Dieta Kiryskowatych

Kiryski są mięsożerne. W warunkach akwariowych nie są wybredne i chętnie przyjmują pokarm. Wszelkie dobrej jakości pokarmy dla ryb mięsożernych będą dobrym wyborem. Ważne by były one dostosowane do małych otworów gębowych tych ryb. Wspaniałym dodatkiem będą pokarmy żywe i mrożone. Ważne by dieta była jak najbardziej urozmaicona.

Rozmnażanie Kiryskowatych

Rozróżnienie płci u Kirysków polega na spojrzeniu na ryby od góry. Samiczka jest bardziej korpulentna, szczególnie w części brzusznej. Aby doprowadzić ryby do tarła, już tydzień wcześniej należy zacząć je przygotowywać. Najlepiej wtedy podnieść temperaturę wody do górnych granic tolerowanych przez dany gatunek i zacząć je intensywnie karmić żywym lub mrożonym pokarmem. Po tygodniu należy podmienić 50% wody na wodę o takiej temperaturze, by ta w akwarium osiągnęła temperaturę z dolnych granic tolerowanych przez gatunek. Najlepiej zrobić to rano.

Zwyczaje rozrodcze Kiryskowatych są niezwykłe, żeby nie powiedzieć niewiarygodne. U Corydoras aeneus stwierdzono, że samica połyka mlecz samca, przepuszcza go szybko przez układ pokarmowy i wydala prosto na jajeczka zgromadzone w kieszeni utworzonej z płetw brzusznych. Czy dzieje się tak u wszystkich Corydoras tego nie wiem. Jednak jest to wysoce prawdopodobne.

Jeżeli uda się nam zachęcić w wyżej opisany sposób ryby do tarła, zaczną się zaloty. Ryby przeważnie pływają góra-dół przy szybie. Samiec goni samiczkę. Kiedy samiczka jest gotowa do tarła, ryby siadają na dnie tworząc literę T, wtedy najprawdopodobniej samiczka pobiera mlecz od samca i składa do wspomnianej kieszonki kilka jajeczek ikry. Następnie szuka miejsca do przyklejenia ikry. Zazwyczaj w akwariach tarliskowych stosuje się Mech Jawajski, Anubiasy lub tak zwane „mopy tarliskowe”. Samiczka przykleja ikrę w miejscach o dużym ruchu wody do elementów wystroju zbiornika, a bardzo często nawet na pionowych szybach akwarium. Tarło może trwać nawet kilka godzin i czynności te, ryby mogą powtarzać. Ilość ikry uzależniona jest od konkretnego gatunku oraz od kondycji ryb. Młode w zależności od temperatury i twardości wody wykluwają się po 3-5 dniach. Są bardzo małe. W pierwszych dniach jako pokarm najlepiej zastosować pierwotniaki, w ostateczności żółtko jajka lub pokarmy gotowe. Małe Kiryski są bardzo wrażliwe na parametry wody oraz niekorzystne warunki. Bezwzględnie należy zachować czystość w akwarium. Po kilku dniach możemy podawać mikro, a następnie naupliusy artemii.